سخنی چند(دوشنبه 86 مهر 30 ساعت 9:36 عصر )

دقت کردید بعضی وقتا انقدر توبه شکستیم  و گفتیم  :‏الهی العفو . . انقدر گفتیم خدایا غلط کردم و دوباره گناه کردیم که دیگه نمی تونیم سرمون و بالا بگیریم . دیگه  زبانمون روش نمیشه بگه خدایا ببخش .  فکر کنم امام رضا بودند که فرمودند : کسی که توبه کند و آنرا بشکند  انگار خدا را به مسخره گرفته است .    حالا ما چی؟  چند بار توبه شکستیم ؟     میگن خدا بخشنده است . می بخشه .  آخه چه قدر ببخشه ؟  چند بار  ؟  امروز داشتم با خودم  فکر می کردم . پیش خودم گفتم این امیدهایی که ما داریم به خودمون میدیم و خودمون و گول میزنیم که خدا مهربونه و می بخشه بیخودیه .  درسته !  خدا می بخشه .  ولی نه هزار بار !    پس امیدمون به این جور بخشش ها نباشه لطفا .  توی یکی از این وبلاگ ها بود که خوندم .  ایشالا راضی باشه که دارم اینجا می نوییسم .   

شبهای دراز بی عبادت چه کنم؟        طبعم به گناه کرده عادت چه کنم؟

گویند کریم است و گنه می بخشد     گیریم که ببخشد . ز خجالت چه کنم؟

واقعا من موندم .  ما چه جوری رومون میشه اسم حضرت مهدی رو ببریم ؟ انقدر ادعا می کنیم دوستش داریم .  ادعا می کنیم منتظریم !  چه جوری منتظریم ؟  با موهای سیخ سیخی ؟   یا با مانتو های تنگ که من که دخترم روم نمیشه نیگا کنم  چه برسه به آقا ؟  مطمئن باشین به این زودیا  ظهور نمیکنه .  تا ما خودمونو درست نکنیم نمیاد . 

گفتگوی حضرت مهدی با شخصی(شنبه 86 مهر 28 ساعت 3:8 عصر )

                                 گفتم به مهدی بر من عاشق نظر کن

                                  گفتا تو هو از معصیت صرف نظر کن

                                  گفتم به نام نامی ات هر دم بنازم

                                  گفتا که از اعمال خوبت سرفرازم

                                   گفتم که دیدار تو باشد آرزویم

                                 گفتا که در کوی عمل کن جست و جویم

                                 گفتم به مهدی بر من دلخسته رو کن

                                 گفتا ز  تقوا کسب عز و آبرو کن

                                 گفتم دلم با نور ایمان منجلی کن

                                  گفتا تمسک بر کتاب و هم علی کن

                                 گفتم ز هجران تو قلبی تنگ دارم

                                  گفتا ز قول بی عمل من ننگ دارم

                                 گفتم که شام تار دلها را سحر کن

                                 گفتا دعا همواره با اشک بصر کن

                                  گفتم که از هجران رویت بی قرارم

                                  گفتا که روز وصل را در انتظارم

هدف از ایجاد وبلاگ(سه شنبه 86 مهر 17 ساعت 2:36 صبح )

ستایش اختصاص به خداوند یکتائی دارد که از ازل بوده و تا ابد خواهد

 بود.آفریدگانش دلیل وجود اویند وبر جاودانگیش گواه.

از خداوند میخواهم که ما را در آیین  و  پیروی و دوستی اهل بیت  استوار و

 ثابت قدم بدارد.

هدف از ساخت وبلاگ این است که شما را با ثواب اعمالی که انجام میدهیم

عقاب اعمال آشنا سازم . البته گفته های من نیست . بلکه گفته های پیغمبر

اعظم (‏درود خدا بر او )  و اهل بیت ایشان است در کتاب ثواب الاعمال و همچنین کتاب گنجهای معنوی.

ان شاءالله مورد استفاده و به سود   من و شما باشد.